Jednocześnie art. 434 ust. 2 Nowego PZP stanowi, że zamawiający może zawrzeć umowę, której przedmiotem są świadczenia powtarzające się lub ciągłe, na okres dłuższy niż 4 lata, jeżeli wykonanie zamówienia w dłuższym okresie spowoduje oszczędności kosztów realizacji zamówienia w stosunku do okresu czteroletniego lub jest to uzasadnione zdolnościami płatniczymi zamawiającego lub za kresem
planowanych nakładów oraz okresem niezbędnym do ich spłaty.
Z literalnego brzmienia art. 434 ust. 1 Nowego PZP wynika zatem, że na gruncie Nowego PZP nie będzie możliwe zawarcie umowy w sprawie zamówienia publicznego, której wykonanie cechuje się dużą czasochłonnością, a jednocześnie gdy przedmiot takiego zamówienia nie stanowi świadczenia powtarzającego się lub ciągłego (np. umowy na roboty budowlane, gdzie okres realizacji całego przedsięwzięcia budowlanego wynosi 5 lat).
Tymczasem jak stanowi dotychczasowy art. 142 ust. 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych PZP [dalej „PZP”] umowę zawiera się na czas oznaczony. Ponadto art. 142 ust. 2 PZP
stanowi, że Zamawiający może zawrzeć umowę, której przedmiotem są świadczenia okresowe lub ciągłe, na okres dłuższy niż 4 lata, jeżeli wykonanie zamówienia w dłuższym okresie spowoduje oszczędności kosztów realizacji zamówienia w stosunku do okresu czteroletniego lub jest to uzasadnione zdolnościami płatniczymi zamawiającego lub zakresem planowanych nakładów oraz okresem niezbędnym do ich spłaty. Tym samym przepisy dotychczasowej PZP pozwalają na zawarcie umowy wieloletniej, w przypadku gdy przedmiot zamówienia nie stanowi świadczenia okresowego lub ciągłego, np. w zakresie robót budowlanych, których okres wykonania wynosi 5 lat.
Pełną treść artykułu znajdziecie pod adresem: https://bit.ly/umowy_pzp_nowelizacja